یک سال قبل بتاریخ ۲۴ اسد ۱۴۰۰ هجری شمسی مصادف به ۱۵ آگست ۲۰۲۱م جمهوری اسلامی افغانستان در نتیجۀ عمدتاً خیانت تیم حاکمِ وقت به ریاست اشرفغنی و پروسهی ناکام و غیر مسوولانهی دوحه که در غیاب مردم افغانستان رویدست گرفته شده بود بهگونۀ توطیهآمیزی فروپاشید و کشور وارد چرخۀ خلاء مشروعیت و یکی دیگر از تاریکترین مرحلههای حیات سیاسی خویش گردید.
گروه طالبان از بدو ظهور با راهاندازی جنگ نامشروع و خانمانسوز علیه دولت اسلامی و سپس جمهوری اسلامی افغانستان دهها هزار انسان بیگناه را به خاکوخون نشاند و فرصتهای زیادی را از دست مردم افغانستان گرفت. این جنگ را بارها عالمان دینی صادقِ افغانستان و دنیای اسلام، از جمله کنفرانس بینالمللی علمای جهان اسلام در چارچوب سازمان همکاری اسلامی، منعقدۀ سال ۲۰۱۸ در شهر مکۀ مکرمه، از نظر دینی غیرمشروع اعلان کردند.
از جانب دیگر، جلوگیری از تأسیس نظام سیاسی منطبق با واقعیتهای جامعه و بهجای آن تحمیل نیرنگآمیزِ نظام ریاستی متمرکزِ سلطنتگونه پس از تحول سال ۲۰۰۱، سیاستهای مردمگریز، خلاف منافع ملی، سلیقهای و تفرقهافکنانۀ حاکمان دو دهۀ پسین، نبود اراده قاطع نزد شرکای بینالمللی و دولتمردان وقت برای تقویت و حمایت از پروسههای مردمسالارانه، همذاتپنداری رؤسای حکومتهای آنزمان با طالبان، غیاب باورمندی به مشارکت معنیدارِ سیاسی در امر ادارۀ کشور و عدم تعامل مردمسالار با اراده جمعی شهروندان در پدید آمدنِ وضعیت تأسفبار کنونی به میزانهای متفاوت سهم داشتند و نیز رویکرد سادهانگارانه و تقلیلگرایانۀ بخشی از نخبگان سیاسی بانفوذِ افغانستان در قبال مسألۀ قدرت بهطور ناخواسته بر جرأت و قوت تخریبی حاکمان بیباور به ارادۀ مردم افزود و در نتیجه سرنوشت دموکراسی نوبنیاد کشور به معامله گذاشته شد و افغانستان یکبار دیگر پیراهن خونین بر تن کرد.
گروه طالبان در مدت یکسال از حاکمیت غاصبانۀ خویش بر افغانستان، خشنترین شکل ممکنِ سرکوبِ ارادۀ مردم و نفی ارزشهای انسانی را به نمایش گذاشته و کشور را سالها از کاروان توسعه در مفهوم جامعِ آن عقب راندهاست. مردم این کشور از یکسال بدینسو در بدترین وضعیت حقوقبشری زندگی میکنند، جنایتهای جنگی علیه آنها صورت گرفتهاست، میزان فقر و بیکاری افزایش یافته، شمار چشمگیری از شهروندان، بویژه زنان از شغلهایشان محروم شدهاند و در رتبهبندیهای آزادی بیان جایگاه افغانستان بهطور خیرهکنندهای پایین آمدهاست. افزون برآن، برخلاف برخی خوشبینیهای سادهاندیشانۀ داخلی و بینالمللی، گروه طالبان با اظهار اینکه بستن مکتبها بهروی دختران یک مسألۀ دینی و ناشی از حساسیتهای فرهنگی مردم افغانستان است، از اتهام و بدنامسازیِ دین مقدس اسلام و مردم علمپرور کشور هم دریغ نورزیده و قرائت بدوی و فهم انحرافی خویشرا به فرهنگ مردم افغانستان نسبت میدهد.
یکی دیگر از آسیبهای نکبتبارِ حاکمیت یکسالۀ طالبان تبدیل شدنِ تدریجی افغانستان به پناهگاه امن گروههای تروریستی فرامرزی میباشد که در این زمینه کشته شدنِ ایمنالظواهری، رهبر شبکۀ تروریستی القاعده، در قلب کابل، بر اعتبارِ مردم افغانستان صدمه وارد کرده و زمینۀ نقض استقلال، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشور را فراهم ساختهاست و همینطور شاهد حوادث خونبار امنیتی جدید استیم.
با اینهمه، مردم افغانستان زیر بار شکنجهها و جنایتهای این گروه نرفتهاند و تحرکات ظلمستیزانه در سطوح مختلف که تظاهرات حقطلبانه و ایستادگی بینظیر زنان شجاع افغانستان نمونهای از آنها است گسترش یافته و همچنین جهانیان با گذشت هر روز با چهرۀ اصلی طالبان بیشتر آشنا شدهاند.
جمعیت اسلامی افغانستان تاکید میکند که راهحل بحران فعلی کشور نه در سرکوب خواستهها و ایستادگی مشروع شهروندان، بلکه در مراجعه به آرای آحاد مردم، تمثیل ارادۀ جمعی آنها در شکلدهی نظام سیاسی موردنظرشان، احیای حاکمیت قانون، اعادۀ مردمسالاری و احترام به ارزشهای بنیادین اسلام نهفته است، ادامهی لجاجت طالبان مبنی بر تن ندادن به این امر گزینۀ دیگری را بهجز ایستادگی و دفاع مسلحانۀ مشروع نزد مردم باقی نخواهد گذاشت.
مردم افغانستان توقع دارند تجربۀ یک سالۀ حاکمیّت غاصبانۀ طالبان جامعۀ جهانی را متقاعد ساخته باشد که افغانستانِ تحت اشغال گروه نامبرده هرگز نمیتواند رویکرد تعاملگرایانه و امنیتآور با جهان داشته باشد و لذا بیتفاوتی در برابر وضعیت کنونی این کشور هزینههای جبرانناپذیری را برای امنیت منطقهای و بینالمللی بهبار خواهد آورد.
دوشنبه ۲۴ اسد ۱۴۰۱
نظرات بسته شده است.